Tuesday, February 1, 2005

Azita Ghahreman

___________


Point Blank- John Boorman 1967
_____________________

آزیتا قهرمان

بادبان یاد



حتی ، وقتی که نیستی
روبروی من نشسته ای
و چراغ
ه ه ه ه ه کنار تو می سوزد

پس چگونه
ه ه ه ه ه ه آن همه بادبان سپید
دستمال کوچکی شد
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه بر زانوان پیرزنی
ه ه ه ه ه ه ه ه با نقش مغموم نیلوفری کبود
و آونگ ساعت
موریانه ی زردی شد
و انگشت های ما را جوید
عطر داغ گونه های کال تو
و رنگ آن تمشک ها
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه که چیده بودیم
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه سرخِ سرخ
و کتاب ها را
ه ه ه ه ه ه آتش خواند و
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه باد ورق زد

حتی ، وقتی که نیستی
روبروی ما ایستاده ای
چراغ را
ه ه ه ه ه در ظلمت
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه بالا گرفته ای
و ما را به نام می خوانی


_______

No comments: