Jahangir Sedaghatfar

______________

Isfahan Musaic
_________________

جهانگیر صداقت فر

برای شکوفه های بر باد

برشاخ ِ نازک شعرم ترانه ئی شکفت؛ه
چه بی درنگ ولی
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه خموش شد به کوته ِ آهی.ه

وقت خزان نبود
که توفان موسم سرد
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه گذر کرده باشد از باغ
ه ه ه ه ه ه ه ه هه ه ه ه هه ه ه هه ه ه هه ه به قصد ِ شبیخون،ه
یا هنگامه ی بالش ِ بهار
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه تا شوق ِ عاشقی شاید
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه هه ه ه ه ه ه ه ه ه ه برچیده باشدش زشاخه به یادگار.ه
ترانه یی اما
ه ه ه ه ه ه به شکوه بلوغ ِ رسیدن
ه ه ه ه ه ه ه ه هه ه ه ه هه ه ه ه نرسیده مرده بود،ه
گلبانگی برنامده
ه ه ه ه ه ه ه ه در گلوی هَزاری فسرده بود.ه


***

آه....
چه چکامه یی از غروب و غریبی و تنهایی
یا گلایه - سرودی از سر ستوه،ه
چه حماسه یی از غرور ِ فتح افق های آشتی
یا قصیده یی از نت ِ نوحه ی اندوه،ه
چه جاودانه یی از تغزل ِ عشق
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه می توانست بود
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه هه ه ه ه ه آن غزلوار ِ نسروده.ه



****

دست ِ یکی دست ُبریده
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه گویا
غنچه ی نور را زشاخه ی خورشید جدا کرد
یا یکی دهان دریده
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه - به آهنگ ِ انحراف -ه
مرا به سوی سایه صداکرد.ه

به رغم ِ این همه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه اما-ه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه نگاه کن:ه
شمیم دلاویز شعر ناشکفته ی من
در مشام شط ِ زمان تا جاودانه جاری ست؛ه
اشارت هر جوانه به شاخسار ِ امید
بشارت بیداری ست.ه



****

تیبوران 28 ژانویه 2010


______