Azita Ghahreman

_______________________

آزیتا قهرمان
_______________________________
رزم انفرادی در یک  مانوور ِ عاشقانه

      

خواستم برگردم      نشد
من غروب ساده ای بودم     در کاغذی  بنفش
با اردک های منگ      از میدان مین رد شدم
طبل زدم  با قوطی ها ی خالی دلنگ  و دلنگ
در جیبم   فقط دو نخ سیگار مارلبورو
و پلاک مردی از گروهان ِ یحیا یحیا      عجیب به گوشم 

 سلام کردم به جیپ قرمز و یک تکه ابر صورتی
برای کوچه ای  دور       بوی ماه نوشتم 
و زبان فاخته در سرم  آتش  گرفت
 انفجار ِ حروفی مثل دال  سین و آ د رکلمه ها  تقصیر من نبود!  قربان
محض سطرهای زخمی
هی کندم کندم   تا پشت سروها ی باغ  سنگر بگیرم
لباس سربازی ام گشاد     پوتین ها دو نمره تنگ 

خواستم برگردم   نشد
تته پته راه افتادم روی تپه روبرو
 کسی از رادار ..... نه ! اصلا چیزی نگفت
ساعت 9 منورزدند     آمدند از بالا   ازپایین   از لای درزها
 ماتروشکا  زدند     کاتیوشا زدند 

فرصت نبود ببوسم  زیر رگبار عکست را
نشد  در  کمین   وصیت کنم
آی بی شرف ها !      هنوز زنده ام
پوست شعری به دندان و سینه خیز
عاشقی  که اشتباه   جای صلیب سرخ      خط مقدم پیاده شد
همه مرده بودند در هاویه
بی سیم چی   مامورتانک   زخمی ها   راننده ی نفربر
 نقشه محاصره   ... کاغذها را  درسته  بلعیدم  و ...  تسلیم
هیچ  تنابنده ای
شیطان  یا  مترسکی    باقی نبود کلاغی حتی              
 به اسیری ببرد تو را
یا درجا ترق    خدایا !  تیر و از  خواب   خلاصت کند

 __________________
 Image above:

Ceremonial HelmetMid 16 th centuryIron, turquoise, rubies, gold notch, mobile, enamelTopkapi Palace MuseumIstanbulTurkey

___