Saturday, October 1, 2011

Ted Hughes

__________________


تد هیوز
______________________________

فارسی : محمد رحیم اخوت - حمید فرازنده

آزادی بیان*ه
در شصتمین سال روز ِتولدت،
در نور ِ کیک
آریل** روی بند انگشتت نشسته است.
ه
تو از میان لب هایت که همچون بوسه یی غنچه کرده ای
به او انگور می دهی
دانه یی سیاه، دانه یی سبز
چرا این قدر قیافه ی جدی به خود گرفته ای؟
ه
همه دارند می رقصند. ه

گویی برای حق شناسی، همه دوباره گِردِ تو جمع شده اند-
ه
دوستان ِ قدیم و جدید
برخی نویسندگان مشهور؛ ستاره های درخشان پیرامونت؛
ه
و ناشران و دکترها و پرفسورها
گوشه ی چشم هاشان از فرط خنده چروک افتاده است.
ه
حتا شقایق های پایان ِ فصل دارند می خندند
برگی از یکی از آنها می افتد .
ه
شعله ی شمع ها می لرزد : ه
نمی توانند شادی شان را پنهان کنند. ه
مادرت در خانه ی سالمندان می خندد؛ ه
بچه هایت از آن سوی دنیا دارند می خندند . ه

پدرت در اعماق تابوتش دارد می خندد.
ه ***ه
و ستارگان
یقینا ً ستارگان هم از خنده می لرزند .
ه
و آریل- ه
آریل چطور؟ ه
آریل هم از بودن در اینجا خوشحال است. ه

تنها تو و من لبخند نمی زنیم .
ه


ه* این شعر از یک نظر مرثیه یی است بر مرگ سیلویا پلات همسر تد هیوز.ه
ه** آریل: نام ِ ماده اسب ِ سیلویا پلات ،و نیز نام کتابی از او.ه

ه ***توضیح : به نظر من معنای این سطر باید این طوری باشد : پدرت از ته دل در تابوتش می خندد . یاشار احد صارمی ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه هه ه ه ه ه ه ه



Freedom of Speech


At your sixtieth birthday, in the cake's glow,
Ariel sits on your knuckle.
You feed it grapes, a black one, then a green one,
From between your lips pursed like a kiss.
Why are you so solemn? Everybody laughs


As if grateful, the whole reunion
old friends and new friends,
Some famous authorus, your court of brilliant minds,
And publishers and doctors and professors,
Their eyes creased in delighted laughter-even


The late poppies laugh, one loses a petal.
The candles tremble their tips
Trying to contain their joy. And your Mummy
Is laughing in her nursing home. Your children
Are laughing from opposite sides of the globe. Your Daddy


Laughs deep in his coffin. And the stars,
Surely the stars, too, shake with laughter.
And Ariel
What about Ariel?
Ariel is happy to be here.


Only You and I do not smile.

_________


No comments: