Nahid Arjouni
_____________
Gilles Peress - Iran 1979, Jail
________
ناهيد عرجونی
كسی از شنبه هايمان عكس نمی گيرد
از نگاه های شرقی مان در غروب اردوگاه
و زن هايی كه می دانند وطن
آواز مرده ای ست كه برنمی گردد!ه
ما شناسنامه هايمان را برداشته ايم
با ترس هايمان كه بزرگ ترند
كسی از ما با چشم های بادامی اش گريه می كند
كسی از ما با چشم های درشت
من با چشم های جنگ زده ام
پرت می شوم
به حاشيه ی خبرها
وفكر مي كنم شيميایی شده اند شعرهای ام
وحنجره ای كه با آن بغض می كنم
مرا به دريا بياندازيد
می خواهم خوراك كوسه ها بشود صبوری ام
وتصويرهايی از حلبچه
كه خوراك روزنامه های وطنم شد!ه
حالا ما
به تمام زبان های زنده ی دنيا
گريه می كنيم ...ه
مرا به دريا بياندازيد
می خواهم با ماهی سياه كوچكی
كه توی كودكی ام بود
حرف بزنم!ه
_______________________
No comments:
Post a Comment