Sunday, July 1, 2012

Nosrato lah Masoud

_________________ 

zenderoudi, 1970
________________


Fourteen short poems
  By: Nosratolah Masoudi
Tr: Sasan Bazgir                                                                         
  
چهارده شعر کوتاه از: نصرت الله مسعودی
ترجمه : ساسان بازگیر

         1

آن قدر مبادی آدابم وُ
از جنون دور
که تا اجازه نفرمایی
نمی توانم دوستت داشته باشم.
حالا که تا دلت بخواهد گم شده ای
به نیانت از که اجازه بگیرم
که تا دلم می خواهد برایت گریه کنم!

Such courteously
And so kept in sanity
Devoted to you,
So much so that
I can’t love you
Without your consent.
But, now that you are
Too lost in distances
To beg your permission,
How can I take your mercy
For the moment
To cry my heart out?



 

              2            

سگ دو می زنم لنگ
اصلاً سبقت می گیرم از سگ
و در این مسابقه ی بی سابقه
کنار این جاده ی یکطرفه
منتظر ِرحمت ِکامیونی ترمز بریده می مانم!
Blessed is a dog
Compared with
The doggish life I’m leading.
In such an disparate misery
I keep my rambling
By the side of this
Narrow one-way road
Looking for the mercy of a
 Brakeless truck.




 


         3       
آن قدر دیر آمدی
که من بسیار مرده بودم.
آن قدر دیر آمدی
که این گورستان کهنه
برای پیرنرین هم خاطره می شود

Your ever so late return
Was after my many deaths.
Your ever so late return
Will make the cemetery of
 My many graves
The reminiscent for
 Everlasting memories.





 
      4             
اگردلی برایم گذاشته بودی
 بازازتو د لگیر نمی‌شدم
پریواره‌یی که دلت
همه‌ی نشانی‌های مرا
خط زده است!

Had you left me
A bit of heart,
Still,
I would have not been
 So peeved from you.
You,
The fairy-born
Whose heart has ignored
All my mementos.




                  
5          

اردیبهشت که بیاید
سر براین همه دشت
بوی بناگوشَت را
از دست گیاهی
می قاپم!
One April day
I will grab
Your sweet scent
From a newborn bud.

                6

همه ی این ها رنگ است
با هرحاشیه یی که می خواهی بزن.
به هررنگی که می خواهی اعلامم کن
فقط این را گفته باشم
 که رنگ ِ دلت را
حتماً باور نمی کنند
و تصویرت را
اگر داوینچی هم بکشد
 بازشطرنجی ست!

Variety of colours
Offered to you.
Make me up,
Exhibit me,
As you wish.
However, beware,
Your heart’s colour
Would nowhere be believed.
It would be faked
Even if painted by
Da Vinci himself.


          7
تو حق نداشتی که
این همه زیبا باشی
و حق من هم این نبود
که روزی هزار بار برای تو بمیرم!
Your killing beauty
Murdered me
Thousand times a day.
Neither were you allowed
Nor did I deserve it.





           8
 
بدرود ترانه یی
که برلب من نمی نشینی
دیگراگر بمیرم هم
درهیچ کوچه ی تاریکی نمی خوانم!
I won’t whistle again
A single song
By the cost of my life,
When
It doesn’t suit
My lips.
       

            9
این حوزه­­ ی حضور توست
من ویرانی­ ام را
با کسی تقسیم نمی کنم!
I won’t share my desolation
With anybody.
For,
It’s the only recall
Of your presence.

          10              
دَم وُ بازدَمَم دو هجای نام ِتوست.
برای زنده ماندن
من اینگونه نفس می کشم.

You are the only excuse for
My inhale and exhale.
That’s why I breathe. 


         
             11

بیا کمی گناه بکنیم
که خیلی ثواب دارد.
یخ زده­ام ازاین فاصله­ی دیوار به دیوار!
به گیسوان ِسفیدِ مادرت سوگند
اگر دیربجنبی، همین فردا
دخترت را
به گیسوی تو سوگند می دهند!

Let’s commit the sin
And share its charity.
I have been frozen
From these killing
Sunless shadows of loneliness.
Lets commit it soon.




               
                     12
چگونه بی ترس از ایست های بازرسی بگذرم
با کوله باری که بوی موی تو
از آن
بیرون می زند.
می بینی که عریان تر از ماه ِشب چهارده، جنون
با موج های سنگین
چه شوخی ها که نمی کند!

How dare I
To pass the security guards
Carrying a bomb
In my heart
And a memory loaded by
  Gunpowder of your odor?






    13           

با لاجورد ِ چیده از وسط ِ دریا
چشمانت را چنان به من نشان داد
که اگردزد دریایی هم می بودم
تنها با خیال چشمت
به ساحل برمی گشتم.

Had I been
A pirate,
Only a glimpse of
Your drowsy eyes
Could have tacked my sails
To sweet the shore of
Your windy skirt.
14     

سرنوشتم را
باد وُ دامنت رقم می زنند.
گل ِدامنت که آن سوی پرچین­ست
و باد هم با دست ِ خالی­ام
چه بازی ها که نمی کند!

My destiny is a suspended toy
Among the tricky game of
The wind and your skirt.
your skirt’s scent
Out of my hand’s reach
And the wind
Teases my wishful hands.
        


__________________

No comments: