Youssef Sadigh

یوسف صدیق (گیلراد)
________________

بی بی

کودک  شعر است.

مادر  شعر است.

حقیقت  شعر است.

شعر  زیبایی ست. 

.  .  .  .

تارهای صدایم را 

در سکوت و دغدغه می بافم.

از تارهای صدایم پلی می سازم.

از پل عبور می کنم

و به شعریت زن می رسم

به شعریت ایستادن  و شکفتن.

.  .  .  .

خانه  روشن می شود.

شعر ترانه می شود.

ترانه  پروانه می شود، بال می زند.

زندگی

ورق های بازی را روی میز می چیند. 

زن

از پشت میله ها می آید و 

پشت میز می نشیند.

این بار ، " بی بی"

جایگزین " آس"  می شود.

"سرباز"  کلاه از سر برمی دارد.

و "شاه" سکته می کند.

.  .  .  .

کودک می خندد. مادر می خندد.

حقیقت می خندد. 

شعر بال می زند. شعر بال می زند.

اردیبهشت  ۱۳۹۱

______________