Ardalan Askari

_______________ 

Paul Villinski
__________________

اردلان عسکری

به فریبا صدیقیم

خراش

آسمان من هنوز خراش برمی دارد

وقتی که حواس من پرت می شود به تو

این بلند به پای پلکان تو هم نمی رسد
که خم کوتاهی می خورد
به سمت اقیانوس بی قیاس
با خزه ها و ماهیانی بی تاب آب
و آسمانی که از صافی سر می خورد
میان ملحفه هایی که حرف هایشان را جمع کرده بودند
تا وقتی که برای ما خیلی زود بود
و دهان صبح بوی شیر می داد

خودم را مثل مدادی تیز تراشیده ام
و ریه های آسمان خراش ها را آسانسورها از هوای تو پر و خالی می کنند

________________