Ziba Karbassi

____________

زیبا کرباسی
_______________

و
با
همی
شِتا

مرگ هوای خونی این
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه پرتقال
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه است
که مثلِ خالی
ه ه ه ه ه ه دست را پیش درخت خمار
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه هه ه ه ه ه می کند
چشم های دیدار
ه ه ه ه ه ه ه ه انگورهای ما را
چنان مست
چنان
تا باقی از اِزا تا اِرا
در نای و حنجره
روز عاشقان
ه ه ه ه ه ه آمدیم
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه وُ
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ماندیم
از فرق تا ناف
ناخنِ شست تا قاف
وحشی وُ
بیمار همیم
و همیم دچار نشست تا تن و لب رفتار از یاد برد
و با همیشه
تا بهمن بگردیم
سرهامان به دیوارهای بهمان رحم نکرد
در کنج دیوانه ی شهری سالارترین مناره ها کلاه بر سر تنگ فشرد
تا
یک نفس
دو تبریز
بازی
در
عشق
تمام
کنند

حالا
چشمه ی شور را کجای تشنگی بریزی
تا
دست ها
را
کجای ِ چشم ..؟!ه

نامم
را
کامل
کن
تا جهان به تماحاشا بنشیند

______________