Sunday, March 1, 2009

Leila Farjami

______________

Leila Farjami


لیلا فرجامی

_________

جَبرنامه



برگ ها، ستاره گانند
ستاره گان، ماهیانند
برگ ها
ماهیانی
که از آسمان
می ریزند.
ه

زمین من!
ه
تو دریایی خشک بوده ای
و ما، شناگرانی که دست و پای مصنوعی شان را
به تُنگ های خالی آب بخشیده اند:
ه

ما
ماهیانی
که از آسمان
ریخته اند. ه

____________

3 comments:

Anonymous said...

نگاهی تازه و لیلائی به هبوط و آفرینش انسان
مثل بر گ ها که سالی یک بار از بهشت درخت رانده می شوند و برگ های تازه دیگر همان ها نیستند .
آدم در تشبیه لیلا به ماهی ، شبیه مائده از آسمان می ریزد بر اقیانوسی خشک و تمام می شود درست شبیه برگ درختان . از آسمان تاریک این تکرار ابدی ست که گاهی شهابی رها می شود ، با طول موج صدایش ابدی و نام لیلایش ماندگار

Anonymous said...

درود لیلای عزیز
جبر نامه نام قشنگی ست بر این شعر
و زیبا تر از این نام شعری ست که بر این نام ست
این کار را در طومار هم خواندم و بسیار لذت بردم
با مهر بسیار

Anonymous said...

سلام عزيزم. شعر تام و تمامي ست به لحاظ تكنيك.اما عبرت به جهان از هنر خويش گرفتيم...شعرت هم يكي از همان ستاره گان .ماهيان و برگهايي ست كه به اين جهان جان داده است..زيبا بود .ممنون