Bijan Najdi
__________
بیژن نجدی
_________
_________
زوزه‌های یوزپلنگان
گودالی در من
در استخوان و ذهن
هم در نهان من
گودالی در من است
لب‌ریز خاک و خاک‌آلوده‌ی یک خالی
که پر می‌شود گاهی از بوی برنج
از سوگواری خرما
گاه دریا
در ژرفای خسته‌اش
فریاد سرداران
گاهی مرگ زوزه‌های یوزپلنگان است
آه گودال سیاه من در من
از گیسوان آتش گرفته می‌آید؟ه
یا برگ‌برگ کهنه‌ی تقویم؟ه
این دود؟ه
که می‌گذرد از دهلیز‌های تو.ه
.........
___________
No comments:
Post a Comment