MUSPO
_________
Louis Welden Hawkins/Les auréoles
_________
_________
آلبوم آذرستون، آواز دشتستانی
مهارُم کِردی و دادی به ناکس
نی محمد موسوی ، صدای محمدرضا شجریان ، کلام مولانا و بابا طاهر
بشنوید
مهارُم کِردی و دادی به ناکس
نی محمد موسوی ، صدای محمدرضا شجریان ، کلام مولانا و بابا طاهر
بشنوید
ما در ره عشق تو اسیران بلاییم
کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم
بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم
بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم
وجدی نه که بر گرد خرابات برآییم
زهدی نه که در کنج مناجات نشینیم
نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم
اینجا نه و آنجا نه چه قومیم و کجاییم
حلاج وشانیم که از دار نترسیم
مجنون صفتانیم که در عشق خداییم
ترسیدن ما چون که هم از بیم بلا بود
اکنون ز چه ترسیم که در عین بلاییم
ما را به تو سریست که کس محرم آن نیست
گر سر برود سر تو با کس نگشاییم
ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم
دریاب دل شمس خدا مفخر تبریز
رحم آر که ما سوخته داغ خداییم
گلستان جای تو ای نازنیننم
مو در گلخن به خاکستر نشینم
چه در گلشن چه در گلخن چه صحرا
چو دیده واکرم جز ته نوینم
زعشقت آتشی در بوته دیرم
در آن آتش دل و جان سوته دیرم
سگت ار پا نهد بر چشمم ای‌دوست
بمژگان خاک پایش روته دیرم
هزاران غم بدل اندوته دیرم
هزار آتش بجان افروته دیرم
بیک آه سحر کز دل برآرم
هزاران مدعی را سوته دیرم
غم عالم همه کردی ببارم
مگر مو لوک مست سر قطارم
مهارم کردی و دادی به ناکس
فزودی هر زمان باری ببارم
به آهی گنبد خضرا بسوجم
فلک را جمله سر تا پا بسوجم
بسوجم ار نه کارم را بساجی
چه فرمائی بساجی یا بسوجم
بدل درد غمت باقی هنوزم
کسی واقف نبو از درد و سوزم
نبو یک بلبل سوته به گلشن
به سوز مو نبو کافر به روزم
فلک کی بشنود آه و فغانم
بهر گردش زند آتش بجانم
یک عمری بگذرانم با غم و درد
بکام دل نگردد آسمانم
بی‌ته گلشن چو زندان بچشمم
گلستان آذرستان بچشمم
بی‌ته آرام و عمر و زندگانی
همه خواب پریشان بچشمم
خوش آن ساعت که دیدار ته وینم
کمند عنبرین تار ته وینم
نوینه خرمی هرگز دل مو
مگر آن دم که رخسار ته وینم
مو که آشفته حالم چون ننالم
شکسته پر و بالم چون ننالم
همه گویند فلانی چند نالی
تو آیی در خیالم چون ننالم
کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم
بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم
بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم
وجدی نه که بر گرد خرابات برآییم
زهدی نه که در کنج مناجات نشینیم
نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم
اینجا نه و آنجا نه چه قومیم و کجاییم
حلاج وشانیم که از دار نترسیم
مجنون صفتانیم که در عشق خداییم
ترسیدن ما چون که هم از بیم بلا بود
اکنون ز چه ترسیم که در عین بلاییم
ما را به تو سریست که کس محرم آن نیست
گر سر برود سر تو با کس نگشاییم
ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم
دریاب دل شمس خدا مفخر تبریز
رحم آر که ما سوخته داغ خداییم
گلستان جای تو ای نازنیننم
مو در گلخن به خاکستر نشینم
چه در گلشن چه در گلخن چه صحرا
چو دیده واکرم جز ته نوینم
زعشقت آتشی در بوته دیرم
در آن آتش دل و جان سوته دیرم
سگت ار پا نهد بر چشمم ای‌دوست
بمژگان خاک پایش روته دیرم
هزاران غم بدل اندوته دیرم
هزار آتش بجان افروته دیرم
بیک آه سحر کز دل برآرم
هزاران مدعی را سوته دیرم
غم عالم همه کردی ببارم
مگر مو لوک مست سر قطارم
مهارم کردی و دادی به ناکس
فزودی هر زمان باری ببارم
به آهی گنبد خضرا بسوجم
فلک را جمله سر تا پا بسوجم
بسوجم ار نه کارم را بساجی
چه فرمائی بساجی یا بسوجم
بدل درد غمت باقی هنوزم
کسی واقف نبو از درد و سوزم
نبو یک بلبل سوته به گلشن
به سوز مو نبو کافر به روزم
فلک کی بشنود آه و فغانم
بهر گردش زند آتش بجانم
یک عمری بگذرانم با غم و درد
بکام دل نگردد آسمانم
بی‌ته گلشن چو زندان بچشمم
گلستان آذرستان بچشمم
بی‌ته آرام و عمر و زندگانی
همه خواب پریشان بچشمم
خوش آن ساعت که دیدار ته وینم
کمند عنبرین تار ته وینم
نوینه خرمی هرگز دل مو
مگر آن دم که رخسار ته وینم
مو که آشفته حالم چون ننالم
شکسته پر و بالم چون ننالم
همه گویند فلانی چند نالی
تو آیی در خیالم چون ننالم
____
تصنيف با من صنما
با صداي محمدرضا و همايون شجريان، نوا، حسين عليزاده، بر روی کلامي از مولانا
با من صنما، دل يـك دلــه كـن
گر سر ننهم، آنــگه گـــله كــن
مجنون شـــده‌ام، از بهر خــدا
زان‌زلف خوشت يك‌سلسله كن
سي‌پاره به كف در چله شدي
ســـي‌پاره منم! ترك چــله كن
مجـــهول مـرو ، با غــول مـــرو
زنـــهار! سفر با قـــافـله كــن
اي مطرب‌دل زان نغمهء خوش
اين مـــغز مرا، پر مشغله كـن
اي زهره و مه، زان شعلهء رو
دو چشم مرا، دو مشعله کـن
اي‌موسي‌جان چوپان شده‌اي
بر طـور بــــرآ، ترك گـــَـله كــن
نعلـين ز دو پا، بيرون كـن و رو
در دشـت طـوي، پا آبـــله كن
تكيه‌گه تو، حق شد نه عصـا
انداز عصـــا ، وآن را يـــله كـن
فرعون هوي چون شد حيوان
در گـــردن او، رو زنگـــــله کن
گر سر ننهم، آنــگه گـــله كــن
مجنون شـــده‌ام، از بهر خــدا
زان‌زلف خوشت يك‌سلسله كن
سي‌پاره به كف در چله شدي
ســـي‌پاره منم! ترك چــله كن
مجـــهول مـرو ، با غــول مـــرو
زنـــهار! سفر با قـــافـله كــن
اي مطرب‌دل زان نغمهء خوش
اين مـــغز مرا، پر مشغله كـن
اي زهره و مه، زان شعلهء رو
دو چشم مرا، دو مشعله کـن
اي‌موسي‌جان چوپان شده‌اي
بر طـور بــــرآ، ترك گـــَـله كــن
نعلـين ز دو پا، بيرون كـن و رو
در دشـت طـوي، پا آبـــله كن
تكيه‌گه تو، حق شد نه عصـا
انداز عصـــا ، وآن را يـــله كـن
فرعون هوي چون شد حيوان
در گـــردن او، رو زنگـــــله کن
No comments:
Post a Comment