Partow Nooriala

____________

پرتو نوری علا

_______________

هیس هیسِ نجابت

پرتابِ نقل وُ سکه وُ پولک
سنجی که به هم می کوبند
و دَفی که در هوا می گردد دست به دست. ه
گفتم: - صدای پرتا بِ سنگ می آید.ه
گفتند: - نوای مبارک باد است این.ه

تلنگر ِ سنگریزه بر کاسه ی تار وُ سه تار
و هیس هیس ِ نجابت در کاسه ی سر.ه
سنگ وُ غبار ارمغانم
و سر ِ شکسته، پیچیده در تور.ه
خواستم بگويم: - ........ه
گفتند: - مبارک است پرتابِ این وصلت.ه
و خواندند: - گِله گِی هات به سَرَم
واسه ی عروسی پسرم.ه

گلایه از که کنم؟ه
آنجا که مهربانی، پنداری بیش نبود
پوزخند را بر پوزه هاشان ندیدم.ه
و در وَهم ِ تور وُ پولک وُ پودر
حاشا کردم سقوطِ سنگِ اول را.ه

در جدالِ طناب وُ گلو
دست وُ پا می زدم آن بالا
و بر تماشاگرانم غسل واجب می شد.ه

وقتی پرواز ِ پرنده را به خاک، می دوزَد
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه پرتابِ سنگ وُ آجر،ه
وقتی طناب با گلو پیوند می خورَد،ه
دیگر چه فرقی می کند؛ه
چه عروسی، عزا، چه عزای عروسی.ه
بهشت، ارزانیِ جلادانم؛ه
بگذار هِی به دور ِ خود بچرخند وُ بگویند:ه
ه- گُرگم وُ گله می بَرَم.ه
و ندانند چطور ناخن هایم را سوهان می زنم
به قصدِ چشم هاشان
تا خوبتر ببینند بوسه ی عاشقانه ای را
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه که از یار گرفته ام.ه

به عروسی ام بیا!ه
رودخانه هرگز نمی ایستد؛ه
برنمی گردد آبی که در آن تن شسته ام.ه
در شبِ صعودِ گیسویم
بوسه ی عاشقانه ی یار
حتا سیاهیِ قبر را روشن کرده است.ه

_______________