Minoo Nosrat

__________

Fathi hassan : Samiras Story
_____________

مینو نصرت

خستگی راه می افتد آرام
خیره به افق با پاهائی کرخت
در دوردست ها
کسانی می رقصند با صدای طبل
کسانی می خندند
کسانی اسم شب را ندانسته کوچ میکنند
کسانی دریا بغل کرده
به ساحل دیگری می رسند
و
چند تائی
روبروی شب
تا سحر
رو به بلندای کوهی اند
با " وَر جم کرد " ی دیگر
در قعر سینه اش
خوش شانس اگر باشم
میان جفت مخلوقات تازه
لقمه نانشان می شوم و
در بطن سیصدو یکم
به خواب می روم




پی نوشت : " وَر " در زبان اوستایی برابر با جای سر پوشیده، پناهگاه، غار است.ه
و " وَر جمکرد " پناهگاهی منسوب به جمشید .ه

__________