Mansoor Khaksar

__________

A miniature painting from a fifteenth century manuscript of Nizami's Khamsa ('Five Poems'), produced in Shiraz, Iran, 1435-1436.
_________________

_______________
منصور خاکسار

آن سوی برهنگی

12

این
نکیساست
ه ه ه ه ه یا
ه ه ه ه ه ه شیرین
که دیدگان درشتش را
به گستره ی دریا گشوده است
و جهان را به مقیاس عشق
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه اندازه می کند
عیاری، فراسوی این شبح و سنگ
و موسیقی مرده ای که
ه ه ه ه ه ه ه در خم هر مویه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه می تند!ه
کدام لحظه آیا
نکیسا
به این ترنم شیرین خواهد پیوست
پشت به آن آینه ی موهوم
ه ه ه ه ه ه و شوری دیگر تازه می کند
سایه روشنی که
از زاویه ی پنهانِ جان
ه ه ه ه ه ه ه در گذرد
و آفتاب و هوا را
به کفِ رقصی
ه ه ه ه ه بی قرار
ه ه ه ه ه ه ه بسپرد!ه




سبک و برهنه
بر انگشتی نو
ه ه ه ه ه می لغزد
و سیم
به حسی نامانوس
ه ه ه ه ه ه ه سر می زند

حجمی از قوس روشن ماه
که پلک های شب را
ه ه ه ه ه ه ه ه می پوشاند
و نت های ممنوعه را
ه ه ه ه ه ه ه ه انکار می کند
سقفِ بزرگی از آینه
ه ه ه به رنگ چشم شیرین
چنگی هزار چنگ
و غزلی پایان ناپذیر
که بر لب های پنهان جهان می شکفد
و منظره ای مهربان تر از
ه ه ه ه ه ه ه ه حافظه ی امروز
ه ه ه ه ه ه ه ه ه اختیار می کند
چه نام شیرینی دارد
ه ه ه ه ه ه ه ه ه این کرشمه
چه شیاری از عرق
ه ه ه بر پیشانی دارد
ه ه ه ه ه ه ه ه این طنین
خنیاگری
که از رگِ هر سنگ
ه ه ه ه ه ه ه ه ه می گذرد
و کمان رنگین اش
گام های خونین ما را
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه می شمرد.ه



چنگی که
ه ه ه در پنجه اش
ه ه ه ه ه ه ه ه می فشارد
بافه ی هر ابری را
ه ه ه ه ه ه ه ه پس می زند

منظومه ای
ه ه ه بر آمده
ه ه ه ه از ماه نمک
ه ه ه ه و عاطفه ای تشنه
که پی به پی آفتاب
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه می نهد
و در گذری تازه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه می چرخد
تا زمین
ه ه به شانه ی عاشق
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه بر خیزد

آه ...ه
دریغی
ه ه ه ه هرگز مخواه!ه
ه ه ه ه ه ه ه که عشق
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه جانی فراتر است

کدام نفس !ه
ه ه ه به دَمِ ان دریا
ه ه ه ه می سوزد
ه ه ه ه ه و باز دمی نامیرا
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه می پذیرد؟ه
هزار پرده
ه ه ه از تو
ه ه ه ه ه بر افتاده است
و چه انبوه نام
پانوشت این دفترند
و او
ه ه هنوز
ه ه ه ه از این سپید گیسو
ه ه ه ه ه ه ه ه چشم بر نمی گیرد! ه

____________