Tuesday, December 1, 2009

Abbas Saffari

_____________



عباس صفاری
___________________

آخرین وهم



تا آخرین کاشی آبی
از پیشانی شکسته ی این رواق
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه به زیر نیفتد ...ه

بال های مرا
ه ه ه ه ه ه مپوشانید.ه

خون
سوء تفاهمِ ساده ایست
و پله کانی
ه ه ه ه ه ه در جهات دوگانه ی عصر.ه


***

من هنوز
نم نمِ رویا و
سر انگشتِ خیسِ سبزه را
بر پلک بسته ام
ه ه ه ه ه ه ه ه ه احساس می کنم.ه

در سمتِ آبی ام
برگی شادمانه بر آب می گذرد.ه
آینه ای به حسرت
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه باز و بسته می شود.ه
و رگه های چشمه ای پریشان
در کشاله ی تپه ای سبز
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه به هم می رسند.ه

تا باد
آشیانم را پاک
ه ه ه ه ه ه ه ه نروبیده است،ه
بال هایم را
ه ه ه ه ه مپوشانید.ه

توَرم تاریک ابر
بر مدار چشم شما
همواره خاکپشته ای دیگر
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه می طلبد.ه
اما من
با یک وجب آسمانِ روشن
به این ساحل در آمدم
و با سلطه ی یک دریا ظلمت
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه خواهم رفت.ه
و مزار آفتابگیرم
نه در سیطره ی پائیز و عنکبوت
که تخته سنگی است
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه بر کرانه ی آخرین وهم .ه



__________


Sonata in A Major, Wq. 65-32- II. Andante Tenerezza

Composer: C.P.E Bach 1714-1788 German

Pianist: Mikhail Pletnev (1947- )pianist/conductor/composer Russian





___________

1 comment:

آذر کیانی said...

سلام. زبان این شعر زبان اشارت ست که آشناست با جنبه های راز..که دوست خوب من !به وهم نمی انجامد. مطمئنا آن آسمان روشن و شفاف شما بار حقیقت دارد بر پشت واقعیتی روشن تر.نمیدانم!