Fariba Sedighim
_______________
فریبا صدیقیم
________________
نمی آید امشب! از پلک های شعر یخ می پرد
این ستاره ها
ه ه ه ه ه ه چه بی قواره خالکوبی شده اند به آسمان
و این ماه
ه ه ه ه این ماه
ه ه ه ه ه ه ه این عجوزه ی ناتمام!ه
خیال خودکشی ندارم
فنجان چای حواسم را به اندازه ی کافی پرت می کند
و فراموشی
ه ه ه ه ه ه این فراموشی نحس
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه آتش سیگار را روی دست هایم خاموش می کند
هنوزگاهی
ه ه ه ه ه ه ه روز از شب شروع می شود
این شال و بارانی قرمز روی دیوار افسردگی می گیرند
و داروهای آرام بخش
قدرت خواب کردن عقربه های ساعت را ندارند
این دقیقه های تنگ
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه دل تنگ
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه از من عبور می کنند
وتو
آبنباتی که در دهانم آب می شوی
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه کوچک
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه کوچک
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه کوچک
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه کوچک
______________
1 comment:
سلام عزیز.خیلی خوب حال وهوای نرسیدن رو توصیف کردی.ممنون
Post a Comment