Massoud Atai

________________

مسعود عطائی
___________________

علف ِ هرزه

به آن کسی که از او راضی اند دشمن و دوست
بگو که زود بمیرد ، ه ه چو مُردنش نیکوست

دلیل بودن ِ ما در جهان ه ه دگرگونی ست
جز این ، چه فرق میان من وخًس ِ لب جوست ؟ ؟ه

در این زمانه ه ه که دنیا به چنگ کرکس هاست
خطاست ه ه گر که کسی مهربان چنان آهوست

وفا ه ه نبوده ه ه رهِ ه ه حاکمان ِ قدرتمند
حکومت و شرف در این میانه سنگ و سبوست

بکًن ه ه تو پوست ِ آدمکشان ِ جاهل را
وگرنه او بکًنًد ه ه از تو یک زمانی پوست

گرفته ه ه بوی تعفن ه ه هوای میهن ِ من
به هر عقیده و دین ، هر تعصبی بد بوست

ه "زبان سرخ ه ه سر سبزه ه می دهد بر باد"ه
اگر که جان به ره ِ دوست می دهم نیکوست

بنازم ه ه ه آن قلم ِ زیرکانه ی ه ه سعدی
هزار نکته ی دانش درون گفته ی اوست :ه

ه" بُتا هلاک شود دوست درمحبت دوست
که زندگانی ِ او در هلاک بودن اوست "ه

۲۸.۰۲.۲۰۱۱



_____________________