Azita Ghahreman

____________________ 

آزیتا قهرمان

__________________________

حال عشق خوب است

این حال خوب ه نكند از ما خسته ه برگردد توی غارهای سبزش

قهره دمپایی كهنه پایش ه ه شمعدانی‌ها را آب دهد دوباره

این حال خوب تف نكند به دكمه‌های لق

بخندد ه ه طوق‌هامان را ببیند

همین حال خوب به ما آب و علف ه ه كوه داد و صبح خیس

خنده یادمان داد و آیینه ی جیبی شكست

دواسبه آمد به تازه   باكلاه سرخ ه  شمشیرِ هندی به دست

گفت: ایلویی ایلویی لما سبقتنی

باران شاخه‌ها را نوشت ه جام آورده  طبلا زد

هیولا كشید رو به ماه زوزه‌هایش

همین حال خوبِ ِرنگ‌پریده ه ه با موی فرفری ه ه معصوم و خُل

انگشت‌های داغش روی سینه ه ه تا صدای امواج روشن شود

برنگردد تنها

ابرها را مبادا ول كند ه ه  همین حال خوبِ نامه و كافه‌ها

در را ببند ه ه سرش به حرفهایت گرم شود

گفتید از كجا ؟...دهلی؛  ونیز !  نزدیك قونیه...عجب

بگو   بیرون قُرق ه ه سر می‌برند نصفه شب

از آل‌ها بگوه ه از بگیر و ببند  بترسانش

سمت‌های دنیا را بگو  بسته‌اند

شبِ سموره ه لبِ تنور

قشنگ‌ترین ساعتِ مشنگ دنیاه ه عقربه‌هایش مجنون ه ه تلوتلو

عجیب این كوچه‌ها و باده ه این روز‌ها و راه ه ه گیج

در چرخ ُو بگرد ه ه در هوش  و حواسی دیگرند

كت بسته مست ما را با خود  كشان‌كشان  كجا می‌برند؟ه

___________
Image above:printed tissue hand stamp, isfahan.  via the wikipedia page on paisley (an interesting history - safavids to scotland)