Sheida Mohammadi

________________ 

شیدا محمدی
____________________

برهوت بنفش تنم

سراغ مرا از نامه‌ها نگیر
از پرنده‌های سفید کاغذهایت
که هیچ وقت نپریدند.ه 
از برهوت بنفش تنم
که درزهای مچاله شده‌اش را
این ابرهای ساکت پر کردند.ه 
 نه !ه
سراغ مرا از هیچ نشانی آشنا نگیر.ه 
باران که بیاید
کفش هایت روی یاد من سُر می‌خورند
چترت را دست باد می‌بندد
و ماه
گونه‌ات را می‌بوسد.ه

 Dubai, 19 January 2009


____________