Friday, January 1, 2016

Robab Moheb

_______________ 


_____________رباب مُحب
شبح­المال شاعر

خط: رنگی از فلسی
پوششی پاره بر استخوان وُ
بر رگ ماهی

حرف
اخم نامبارک ابرهاست
سنگریزه­ هایی که از آسمان­ های بی ­شمار می ­بارند
بر سینه­ ای که جای کوبیدن مشت­ های بی­ صداست

با صدای بی­ صدا می­ گویند:

         پیراهنت از خودت ژنده ­تر است!


و شعر       اما       هرگز      پیراهنی برای  قامت برهنه­ ام  نشد.
پژواک عجول سال­ های رفته­ شد
در دهلیزِ تن وُ تنتای دل وُ ترانه ­ها
                                          ­پیچید
 در آن گلو       که هنوزاهنوز       همان گلوست:
نفله­ کوسه ­ای
فرمانروای آب­ ها و دریاها





_________







No comments: