Bahram Salahvarzi

__________________

Kalilah Va Dimn
__________________
بهرام سلاحورزی

فرهنگ لغت قورآباد سفلی ! ه

خيلي بايد شانس داشته باشم آ ن روزها كه استاد صدايم مي زد و اين افتخاررا نصيبم مي ساخت كه، بدوم . طوري كه آن زمان استادمي گفت: آن پدرسگ متوجه نشود ـ‌ منظورش ناظم دبيرستان بود ـ وبروم دستمالش را كه در خانه جا مانده بود .ازعيال مربوطه بگيرم و تند يا فرقي نمي كند زود برگردم دبيرستان .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
درست كه براي استاد فاصله زياد خانه اش و دبيرستان و نحيف بودن جثه من و سردي هوا اصلن مهم نبود . اما امروزكه به آن روزها و شانس بزرگي كه معمولن هفته اي يك بار به من رو مي آورد فكرمي كنم كمي تا قسمتي دلم براي خودم مي سوزد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
با اين همه انصافا بازبه آن روزها كه بر مي گردم. مي بينم آوردن دستمال استاد ازخانه به مدرسه كه حتمن اگر امروز اتفاق مي افتاد مي بايست طي مراسم با شكوهي و حتمن با فرو شكوه وموزيك يا دست كم كم با سازودوهل صورت بگيرد افتخاري نيست كه به سادگي نصيب هربي سروپايي گردد خيلي به خودم مي بالم .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
تصورش را بفرمائيد در روزگاري كه من به چنين افتخار بزرگي نائل مي گرديدم دستمال چه جايگاهي در فرهنگ و حتا ادبيات ما داشته .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

شنيده ايد مي گويند: به خاطر دستمالي قيصريه را به آتش نمي كشند كه ؟ ه

تازه دستمال در آن زمان و درايامي خاص خود نشانه ي سلامت اخلاقي و اجتماعي بود هيچ ! متضمن سعادت و نيك بختي و حتا عامل سيه روزي و رسوايي بعضي ها هم مي شد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
جداازاين دستمال يزدي خود حكايتي داشت ودارد كه شايد شما هم تا حالا چند باري دستتان گرفته ايدو مزايايش را مي دانيد .
بنا براين نيازي به باز گفتش در اين جا نيست.ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
ه- كم كم داره دو قرانيتان مي افتد كه چه مي گويم . اما زياد دلتان را صابون نزنيد . به خدا جانمم برود بقيه اش رابرايتان نمي گويم.اصلن به درك كه همه داغ به دل قسمت هاي پورنوي كارمي شويد .اصلن كوفت وزهرمار گرفتيد كه اين همه به قسمت مجهول قضيه فكر مي كنيد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

نمي گويم ! جانتان هم به لب برسد بقيه اش را نمي گويم !- ه

كوركه نيستم دارم مي بينم دلتان مي سوزد. تازه ميدانم در آخر اين بي ادبي نوشتن هم استاد چگونه دچار حريق ميشود .
پس بقيه ماجرا را جوري ديگر برايتان مي گويم وداغ دستمال را به دلتان مي گذارم .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
تا من ازخانه استاد برمي گشتم و مثل موشي ـ كه بعضي وقت ها هم آب كشيده بود . ـ سر مي خوردم لاي دردبيرستان و كاملن هواسم بود كه ‌ـ‌ آن ... نه حالا كه استاد نيست، چرا من از قولش نقل فحش كنم .ــ ...كه ناظم نبيندم .- استاد با انگشت مباركش تمامي زواياي پيداو نهان وخلاصه اطراف واكناف دماغ مباركش رامثل ژول ورن به كاوش وتحقيق وپژوهش علمي وعملي نشسته بودوبه محض ورودم به كلاس،ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

اول مي پرسيد : ه
آن پدر سگ تو را كه نديد ؟ ه
نه آقا ! ه
خانه ، سفارشي نداشتند ؟ ه
نخير آقا ! ه
و آخرش با مهرباني هميشگي مي فرمودند كه برو بتمرگ سر جات . ه

من كه مي نشستم، استاد اول دستمال راورانداز مي كرد و بعد انگشتان مباركشان را كه ازآن همه كارعلمي وعملي خسته شده بودند لاي دستمال مي چرخاندند و ..ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

بقيه اش را نمي گويم . ه

ه ـ به درك كه دلتان مي سوزد.تازه به خاطر حرمت شاگرد استادي هم شده وجلو گيري از سوخت و سازاضافه استاد نبايد بگويم كه !-ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
مگر شما نمي دانيد استاد كارت سوخت ندارد و هر دفعه مي خواهد بنزين بزند مي گويد اي آقا...ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
اصلن مگرشما ازمن ارثي طلب داريد نمي خواهيد، بقيه نوشته را نخوانيد ، نخوانيد درك . تعهد نكرده ام كه همه چيز را بگويم !ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

يك هفته استاد بدبختانه يا خوش بختانه نمي دانم . فراموش نكرده بود دستمالش را درخانه جا بگذارد. من كه رديف آخر كلاس مي نشستم هي خودم را جم و جور كردم كه بگويم :ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

آقا ، اجازه نمي خواهيد به ب بروم ... ه
آقا ، اجازه ... ه
اما، بدبختانه به شكلي غير ارادي مرتكب عملي شدم كه چشمتان روز بد نبيند . ه

هـ كوفت بازهم كه ذهنتان دارد بيراهه مي رود ـ ه

خواننده كه نبايد تا آخر نوشته درباره نويسنده حرفي بزند. فقط بايد بخواند . آنها كه بلد نيستند بخوانند نخوانند . بقيه هم صبر كنيد ببينم آخرش چه مي شود .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
اتفاقا اين قسمتش را كا مل توضيح ميدهم نمي خواهم بي خود موضوع را آناليز كنيد و در نهايت تفسير به راي فرمائيد. مسابقه فوتبال نيست كه.ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
كوثرخرم آباد با دلبر قورآباد سفلي بازي ندارد كه شما بخواهيد مفسرش باشيد . قصه است پس گوش كنيد.ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

هـ يعني چشمتان را باز كنيد و بقيه اش را بخوانيد . ـ ه

مي گفتم كه به شكلي غيرارادي، گفتم: استاد اجازه كه، استاد با غضب گفت: چي مي خواهي بگويي ؟ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
من كه دال ، دستمال سر زبانم بود و مي خواستم بگويم دستمال و استاد هم مي دانست مي خواهم بگويم آقا امروز دستمالتا ن.. هول برم داشت و ...ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

گفتم استاد اجازه بيايم درس هفته قبل را جواب بدهم . ه

هـ خجالت بكشيد ديديد اتفاقي كه فكر مي كرديد نيفاده است . ـ ه

استاد كه ازهمان نگاه اول متوجه شده بود دارم خراب مي كنم .گفت: ه
لازم نيست بتمرگ سر جات و من تمرگيدم و نتمرگيدم كه استاد گفت : ه
تو بايد جريمه شوي و هفته آينده دويست تا لغت بنويسي و به جاي تكليف به من ارائه دهي . ه

لغت، بدبختي هي كرت بميره . يه چه غلطي بي كردم ؟ چرا جريمه من كه دست به دستمال آوردنم خوب بود .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

دويس تا . خدايا دويس تا يعني چند تا . من اينهمه لغت را از كجا پيدا كنم . و.. ه

كه خدا خيريش دهد خود استاد به دادم رسيد و گفت : ميري پيش ننه ات ــ مادر بزرگم را مي گفت .ــه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

ومي گويي برايت لغت قد يمي بگويد و تومي نويسي و مي آوري . ه

استاد بلافاصله برايم توضيح داد كه مثلا، مي نويسي ـ قناري - و بعد جلويش توضيح ميدهي. پرنده اي زرد رنگ است كه آوازي خوش داردوازاودر قفس نگهداري مي شود.ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
من كه از آن همه دانش وعلم استاد متحير مانده بودم دردل با خود گفتم : مليچك . مار مليك . گٌَ‏‏نج . ژر مار.ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

ه ـ ببخشيد، با شما نيستم ناراحت نشويد آن روز گفتم ژر مار! ـ ه

شب رفتم پيش ننه و گفتم ننه ، استاد گفته لغت برايش ببرم . ننه ي بيچاره كه نمي دانست لغت يعني چي . گفت به خدا روله تو خونه حتا يك لغت هم نداريم . به خدامن تا الان و درهمه عمرم يك دانه لغت نديده ام.ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

هيچ اصلن نمي دانم لغت چه رنگي و چه شكلي است . ه

ننه آهي كشيد و گفت : اي روله لغت كه مال ما نيست . لغت مال لغت داران است . ننه يواش يواش داشت گره گلونيش ـ‌‌ روسري - راباز مي كرد و مي خواست ـ سر گريوه ـ بردارد كه :ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

باغون كيكمم اويار ژيلم
هيچ لغت بلد نيس بيات وسيلم
يا مثلن
چي اشكار تير حرده مي لم و چرا ني
هر كه لغت بلد ني بنه خدا ني
يا اين كه : ه
مه كه نارم هيچ لغت نازم و چينه
لوئه لوءپرده دلم كل او و خينه

كه من گفتم ننه ، جان آقامه اين سر چراغ مويه نخوان . مگه خودت نميگي گريه شگون ندارد . و بعد خودم برايش توضيح دادم كه ننه لغت يه چيزيه كه به قول استاد يه معني ديگه ميده و بلافاصله لغت قناري را برايش توضيح دادم و و آنچه استاد به من ياد داده بود برايش گفتم .بعد هم براي اين كه ننه به قول مدر نيست هاي آن روز كاملا روشن شود . گفتم ننه ببين تو كه ميدوني - گمال - يعني چي ؟ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

ننه گفت بله . ننه مثل عروس ها نگفت بعله . مثل خودش گفت بله ! ه

گفتم آفرين ننه ، حالا ما بايد براي - گمال - بنويسيم - گمال - يعني سگي بزرگ كه مثل آدم هايي كه سرماخورده اند و سينه اشان خراب است پارس مي كند و در جلو آبادي از آن به جاي دزد گيراستفاده مي كنند .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
ننه كه داشت ـمرژنگش – مژه هايش ـ را صاف مي كرد، گفت خوب اين همه گفتي كه چي بشه ؟ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

من گفتم براي اين كه استاد خوشش بياد .ه ه

ننه ام گفت : ه

اكه دردي بكُشه ، اي اوساتِ . مررتيه سلموني كه اي همه اوسا اوسا ميكي بچه . خو بو معلمم !ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
نه! ننه استاد . نبايد بگويم معلم . درست نيست كه . ه

خلاصه ننه بيچاره نشست و تا يك هفته برايم گفت كيسل . ـ لاك پشت ـ كر ژنگ . - خرچنگ ـ دم كمچه . بچه قورباغه - مريژ . – مورچه- سي سرك . ـ سوسك - سي پريسك. ـ پرستو ـه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
ننه كه داشت مي گفت ... يه دفعه حواسش پرت شد وكم مانده بود بگويد: ك ... گزنك كه شكر خدا يادش آمد و زبانش را روي همان حرف ـ او - گاز گرفت و بقيه اش را نگفت. اما با عصابانيت گفت : راسي اي همه مريژو مارمليك . كر ژنگ و كيسله ، اوسات مي ها چي بكه ؟ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
ه ـ مرض به چي مي خنديد . خوب ننه ي بيچاره داشت برايم لغت مي گفت . مثل شما بي تربيتي نمي كرد كه . ـه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
هفته بعد هنوز استاد درست جلو تخته سياه جابجا نشده بود و جيبش را وارسي نكرده بود كه من گفتم : استاد اجازه ...ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

استاد خوب كه دستش را توي جيبش چرخاند .... گفت بيا كارت دارم . ه

من گفتم استاد لغت برايتان آورده ام . ه

استاد گفت آنها را هم با خودت بياور . هفش برگ ورق امتحاني را جمع كردم و آمدم جلو كلاس .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
استاد لغت ها را گرفت و گفت دستمال و تا كيد كرد. فقط مواظب باش آن پدر سگ تو را نبيند!ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
وقتي بر گشتم دبيرستان ، آخر وقت كلاس بود. دستمال را به استاد دادم و سئوال هايش را جواب گفتم .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

نه آقا ! ه
نخير آقا! ه

مي خواستم بپرسم استاد لغت ها كه استاد يادش آمد بايد عصباني شود و با عصابانيت بگويد اين ها خوب نبودند بايد دويس تاي ديگر براي هفته بعد بياوري .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
دلم سوخت . هم براي خودم هم براي ننه ام كه خدايا مگر لغت نخود لوبيا است يا مگر من و ننه بيچاره ام گلاب برويتان بيولاكس - مسهل - خورديم كه بنشينيم و هي لغت توليد كنيم براي استاد ؟ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

اما، ترسيدم و هيچي نگفتم . ه

ننه به استاد فحش مي داد. من مي ترسيدم اگر لغت ها به دويس تا نرسند چي . حتمن ننه هم هي دلهره داشت كه لغت نامربوطي مثل ... از زبانش نپرد و آبروريزي كند.ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

هفته بعد و بعد و بعد ... ه

ه ـ به قول ننه سه نون . –سرطان - به چي اعتراض مي كنيد خوب يك سال تحصيلي تمام طول كشيده آنچه را دارم مي نويسم . حالا شما از تكرار سه تا هفته بعدش ناراحتيد . ناراحتيد به درك گفتم كه اگرحوصله نداريد نخوانيد . ـ ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

باشه حالا كه حوصله نداريد زود ترجمع ش مي كنم . خلاصه اش مي كنم اصلن .ه

آن سال استاد بي معرفتي كرد و نه بابت آن همه لغت كه برايش جمع كردم - هفته اي دويس تا – نه براي آن همه دستمال كه ... ونه براي چيزهاي ديگه به من نمره نداد ورفوزه شدم .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
ه ـ خوب شد. دلتان خنك شد . فقط مي خواستيد من رفوزه بشوم . پس حالا آخرش راهم گوش كنيد . - بخوانيد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

سال بعد آقايي كه بعد از چهل سال هنوز نتوانسته ام اسم كوچكش رادرست تلفظ كنم اما ، مي دانم فاميليش شيرازي بود. مي آمد توي راديو تهران و هي از استاد اسم مي برد و هي لغت هايي كه ننه برايم توضيح داده بود و من نوشته بودم مي خواند وهي دلم را مي سوزاند . با شروع كار آن برنامه واز آن به بعد ديگر استاد به دبيرستان نيامد كه نيامد.ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
حالا استاد واقعا شده بود محقق و پژوهشگر. شايد باورتان نشود اما، به خدا راست مي گويم .استاد چنان كارش گرفته بود كه علاوه بر لغت و نوشتن كتاب هاي چند كيلويي در باره اين ساختمان و آن ساختمان با كمك كار بلد هاي علم چوپاني ، سنگ تراشي وكوه نوردي به كار اكتشاف پراخت و چنان در اين ـ كاراكتر- پيش رفت كه حتا انسان هم كشف كرد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

آن هم نه يكي دوتا . اوهه ، يك عالمه .ه

استاد دركنار كارـ كشافي ـ كه كلي هم برايش نان و آب و گوشت و ميوه و ماشين وخانه و خلاصه هرچي دلش مي خواست داشت. هر ازگاه پشت قلم مي نشست و با نوشتن نامه اي براي ساواك پته ديگران را هم روي آب مي ريخت و كار را تا آنجا پيش مي برد كه روي خيلي ها از جمله خود من را ـ چند بار- كم كرد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
بعد از اين كه استاد خيلي اوج گرفت و هي مثل فواره رفت و رفت بالا . رژيم سرنگون شد. با سر نگوني رژيم . استاد هم پس از مدتي زندگي ـ آرتيستي .ـ آخر به اين نتيجه رسيد كه آب و هواي مديترانه اي زياد برايش خوب نيست وبايد تن به سفر بسپارد . ـ دبير جغرافيايمان آن موقع مي گفت آب و هواي ايران مد يترانه اي است .ـ نميدانم اگردرست نيست به من مربوط نمي شود.ـ خوشبختانه عاقبت انديشي و ـ كشافي - هاي گذشته ـ استاد اينجا به دادش رسيد و كمكش كرد تا آنسوي آب ها و نزد پري رويان و مه پيكران كاشانه اي كلنگي دست و پا كند و ما بقي عمر را نصف ، نصف مساوي آنسوي و اينسوي جهان سپري سازد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
استاد كه آن روزگار و امروزهم هرگز نخواسته جز وجود مباركشان سر به تن كسي باشد هر ازگاه با بلد بودن راز ورمز زيبا شناسي ، پرده مستوري را كنار زده ، خودي مي نماياند كه يعني من هستم . پس چون هستم . هستم !ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
ه ـ مرض كمي تحمل كنيد الان تمامش مي كنم . مگر دكارت نمي گويد: . هستم . خوب استاد هم همين را مي گويد ديگر.استاد كه از دكارت كمتر نيست بدبختا چرا هيچ وقت نمي خواهيد قدر داشته هاي خود را بدانيدو هميشه فكر مي كنيد فقط غربي ها خوبند و مي توانند بگويند من هستم .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

گفتم : استاد مي گويند من هستم ! پس هستش ! ه

كار بدي كه نمي كند . دور از جانشان مگر توقع داريد برود سر بگذارد كنارجمال زاده و هدايت و تو غريبي گور گم بميرد . اين كه نميشود .اصلن شما مرض داريد . حسوديد چشم نداريد ببينيد استاد گاه گاهي به واسطه بعضي ها وكامنتي حالي از من وآن بعضي هاي ديگر مي گيرد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

خوب بايد هم بگيرد . خوب هم بگيرد . ه
گفتم حوصله داشته باشيد الان تما مش مي كنم ديديد كردم . ه

لطفا ، فقط مواظب باشيد بچه هاي زيرشش سال اين نوشته را نخوانند چون بعضي وقتا ، نوع گرفتن استاد كمي بد آموزي دارد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

___

Usman Khan - Raga Pahadi (Sitar)

_______________

Bahram Salahvarzi

_______________________

55 a Scenes et Types - Femme Mauresque Levy and Nerudein , Paris, 1940's Author's collection blueblousedetail
___________________

بهرام سلاحورزی

هلوری غم 1ه

پدرم شب ها درخواب آواز می خواند . چبزهايی مثل مويه های خضر كه هيچ وقت دوستشان ندارم و اگر مادرم آنجا دلش برايم تنگ نمی شد و چشم به راهم نبود پنجشنبه ها،هيچوقت نمی رفتم !ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

بعضی شب ها صداي پدر، شبيه می شود به آواز هايی كه مادر براي خوابمان می خواند . آن وقت ها هر موقع می پرسيديم پدر كجا است ؟ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

مادرمی گفت : رفته دنبال لقمه ايی نان .ه

وقتی مادر اين را می گفت . دلم می سوخت . آنقدر كه دوست داشتم سهم غذای خودم را كه حتمن اندازه دو سه لقمه ی پدرمی شد . نمی خوردم و آن رابه او می دادم تا پيش ما بماند .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

هميشه می ترسيدم من هم مثل بهروزكه همسايه امان بود يتيم شوم .ه

پدر ديشب بيشتر از هر شب آواز خواند . آواز روزهاي پنجشنبه ی خضر . آواز روزهايي كه دراهواز و آبادان و سوسنگرد دنبال لقمه ايي نان مي گشت و مادربا دل تنگی برايمان مي خواند .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

دوو هلوری غم بي اِم ،غم می جِمَنِم
......
......
.....
ديشب صدای پدر چقدر شبيه بود به دلتنگی های مادر در آن روزها .ه
ايستادم بالای سرش . چيزی نگفتم . فقط نگاهش كردم . بعد آرام كنار رختخوابش نشستم .ه

پدر خواند :ه
..........
تا هاسمِ بوفتِم ورَه ، غم می گِلِنم
......
......

چشم هايم ابری شد . ذهنم پر شد از سياهی .خيلي دلم برايش سوخت.ه

پدر گفت : سوسنگرد چقدر گرم بود آن سال . آتش می باريد از آسمان . می سوختيم از گرما . از تشنگی زبانمان كشيده می شد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

چشم هايم داغ شد.هذ يان های پدرداغي سوسنگرد را كشيد روی گونه هايم .ه
پدر گفت: تشنمه .ه
مادررفت برايش آب آورد. ه

خواهرم گفت : منم می خوام . گفت : گل ناز هم تشنشه . گل ناز، عروسك خواهرم بود . پدر گل ناز را برای خواهرم وقتی از آخرين سفر سوسنگرد بر می گشت خريده بود .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

خواهرم می گفت : گل ناز بچه شه ! دخترشه !ه
بيا بچه آبتو بخور و بخواب . دستش را ليوان می كرد و می برد جلو دهن گل ناز .ه

گل ناز كه مثلنی آبش را می خورد ، با دستمالی كه به پيرهنش سنجاق كرده بود دهانش را پاك می كرد و اونو می بوسيد و سفت بغلش می كرد و می گفت :ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

بخواب بچه .ه

خواهرم هر وقت می خواست خودش را برای پدر لوس كند . می پرسيد ، باباشي ، پروينو بيشتر دوس داره يا بچه شو ؟ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

پدرمی خنديد و می گفت : هردورا .ه
پروين می گفت : نه باباشی كدوممونو يه ذره بيشتر دوس داری ؟ه
پدر می گفت : معلومه دخترمو، پروينمو .ه
مادر گفت : بگير برات آب آوردم .ه

پروين برای گل نازش آوازخواند . آوازروزهايی كه پدر برای لقمه نانی می رفت و همه ی روزهای گرم را مي ماند در اهواز و آبادان و سوسنگرد و از تشنگي زبانش سنگ می شد . ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

........
........
بَختِكَم دَشكِه كيو جی لايی تنيشَه
.......


پدر گفت : از بس تشنه كه می شديم زبانمان سنگ می شد . ه
مادرگفت : ديگه نمی خوای ؟ ه
پدر گفت : روي زبانمان ترك می افتاد به اين بزرگی . ه

نزديك ظهر است . پدر دارد از تشنگي كور می شود. عرق از چين روي پيشانی اش سرمی خورد پائين وبه جای اينكه به زمين بچكد يا بيايد روي گونه هايش می ريزد توی چشم هايش . چشم هايش می سوزد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

نمی دانم از شدت تشنگی بود يا از شوری عرق كه چشم هايم سوخت . ه
پروين ، چشم هايش را با پشت دست می مالد. ه
مادر گفت: حالا كه به دخترت آب دادی پاشو برو بخواب . ه
باشه الان . قصه ی باباشی كه تموم بشه . ميرم می خوابم . ه

پدر چانه اش را روی دست هايش كه در دسته بيل قفل شده تكيه می دهد و چشم می دوزد به روبرو .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

اون همه آب يهوئی از كجا پيدا شد باباشی ؟ ه

جاسم بلند بلند صدايش می زند : نرو مواظب باش خطر ناكه . بر گرد ..... ابراهيم ..... بر گرد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

پروين كه چشم هايش قرمز شده است می گويد :ه

يعني اون آقاهه می ترسيد تو آب غرق بشی ؟ه

جاسم رو زمين می نشيند . دو دستی تو سر خودش می كوبد و براي آخرين بارداد می زند :ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

ابراهيم برگرد... . ابراهيم ..... !ه

لعنتي خودت ميميری به درك . فردا می گويند تو چه مباشری بودي كه نتونستی جلوشو بگيری برگرد بدبخت .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

پروين خميازه ای كشيد .ه
مادر گفت : دخترم بلند شوبرو بخواب .ه
باباشی مگه سيم خار دار ميتونه جلو آبو بگيره ؟ه

شلوار پدر گير می كند به سيم خار دار .ه

درك سر خودت و وزن و بچه ات را گرفت . فردا من بيچاره را اخراج می كنند . زن و بچه ی من بدبخت ميشن . صدای جاسم به پدر نمی رسد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

پدر از لابلاي سيم هاي خار دار رد می شود .ه

روی گونه ي چپش يك خط. پشت گردنش يك خط . روي شكمش، دست هاش و پشتش پر می شود ازخطوط سيم خار دار .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

باباشی ديگه نمي خوام بگی . ببين گل ناز گريه اش می گيرد. از زخم هاتون .ه

مامان گفت : آفرين دختر گلم . راست ميگی تا گل ناز گريه اش نگرفته برو بخواب .ه
پدر از سيم خار دار رد می شود .ه
پشت سيم های خار دار لاك پشتی حركت می كنند .ه
لاك پشت به سمت پدر می آيد .ه
هرچه لاك پشت به پدر نزديك ترمی شود بزرگ و بزرگتر می شود .ه
لاك پشت سرش را می چرخاند به سمت پدر .ه
پروين گلناز را بغل كرد و گفت : بچه بلند شو بريم لا لا كنيم .ه
مادر گفت: دخترم ميری بخوابی صدای تلويزيون را هم كم كن.ه

از گوشه ی كادر تلويزيون در حاشيه تپه ايی كه همه ی صفحه را پر كرده سرلاك پشتي آرام آرام به سمت مركز تصوير حركت می كند .سر لاك پشت بزرگ و بزرگتر می شود .صفحه تلويزيون جای هيكل لاك پشت را ندارد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

چند نفر نظامی آرام آرام دارند خاك اطراف مين ها را كنار می زنند و يكی يكی آنها را خنثی می كنند .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

لاك پشت شده اندازه يك مين.ه

پدر از گرما و تشنگی كلافه است. نوك بيلش را در زمين فرو می كند . با پا به سر بيل فشار وارد می كند . بيل در زمين فرو مي رود . پدر يك بيل خاك جابجا می كند . بيل دوم ، بيل سوم ....ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

همه جا خاكستری می شود . پدر از زمين كنده می شود . به آسمان پرت می شود و لحظه يی ديگر در سياهی فرود می آيد و با سر فرو می رود درچشمه.ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

چشم هايش می شوند چشمه يی پرخون .ه

جاسم و چند تا از كارگرا به سمتش می دوند . پدر را نيمه جان بر زمين می كشند . پاي پدر در چشمه جا مي ماند .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

دست پدررا كه ول شد روی يايم ، گرفتم . اصلن گرمي نداشت .ه

دستش را كمی فشار دادم .خودم را به او چسباندم . كنارش دراز كشيدم . دلم می خواست برايم لالائی بخواند .خواند . آرام چشم هايم را بستم .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

صدايش شد مثل صدای مادر و روزهايی كه او می رفت دنبال لقمه ای نان وما دلمان برايش تنگ مي شد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

دوو هلوری غم بي اِم ،غم می جِمَنِم
تا هاسمِ بوفتِم ورَه ، غم می گِلِنم
بَختِكَم دَشكِه كيو جی لایی تنيشَه
ور كِردَه بادِ شمال دِ صد جا بُريشهَ 2ه


چشم هايم گرم شد. در بغل پدر خوابم گرفت .ه

*‌‌‌‌‌ * *

با عجله از رختخواب زدم بيرون . درست می شنيدم . حتمن بهروز است. ه
در راباز كردم .ه
تو كه هنوز خوابی . سرم گيج رفت . نشستم روی زمين .ه

بهروز پرسيد چی شده ؟ه
خواب ديشبم را برايش تعريف كردم . گفتم بهروز بيا نريم .ه
خنديد و گفت : بچه كه نيستی بهرام . قول دادی . مردونه هم قول دادی .ه
گفتم صبر كن ساكم را بردارم . باشه ميام .ه

توي اتو بوس همه اش به پدر فكر می كردم . به دست هايش كه گرم نبود . به چروك های روی پبشانيش كه به شيار می ماند . به پايش كه در بيابانهای سوسنگرد جا مانده بود . به آوازهايی كه ديشب می خواند . به لبخند تلخي كه هميشه روی لب داشت و روزگاری كه دنبال يه لقمه نان آواره می شد تو اين شهر و آن شهرو مادر می خواند :ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

دِل دردوو نِمِی لَه آرُم بِ اِيرم
.......


• هلوری : گهواره
• دشكه : نخ
• باز سرايی خانم آفرين پنهانی

مرا
و تورا
غم سرود
زائید
و روی ناف مان تیغ خورد !ه
تا خواستیم با ماه برقصیم
اتفاق شدیم
و سقوط
تا
ته دنیا

_________

mhsteger:

The second movement, Adagio, of the Sonata for Piano and Violin No. 1 in G (“Regen”), composed in 1878-79 by Johannes Brahms (born 7 May, 1833; died 3 April, 1897); performed here by Maria João Pires, piano, and Augustin Dumay, violin, on a 1992 recording for Deutsche Grammophon

__________________