Arash Nosratollahi
scania codex
_______________
آرش نصرت اللهي
انبوهم
مثل گيسوان دختري كه هوا را
به ايوان مي بندد
تاريك است
مثل اعماق چشم هايي كه مرا ه ه ه ه مي ربايند
تاريك است
شب را نمي بينم
و كوچه را ه ه ه ه كه از خواب پاسبان ه ه ه ه ه مي ترسد
روياي سرزمين
سرم را سنگين مي كند
روياي خانه اي كه در ايوانش
گيسوانت
هوا را رها كرده باشد
ه ه مثل باد
براي بودن ه ه ه ه ه بايد بدوم ! ه
30/ شهريور/ 86
______________
2 comments:
مثل باد برای بودن باید بدوم. چقدر زیبا. و چقدر ساده! چقدر دور از شعر بی‌رمق و بی‌جهت فارسی
!
مرسی
شعر بسیار زیبایی بود . برایتان آرزوی موفقیت روز افزون دارم.
Post a Comment