Vahid Ziaee

---

وحید ضیایی

______________________

شعر هایی از جنگ

بر چهار چوب پنجرهء دیوار بی سقف
طنابی و رختی ست
به اسلحه ها دست تکان می دهم
و به توپ بازی می خوانمشان

___

ساختمان ها قوطی کبریت های خالی
و ترقه هائی که انگشت هایت را بازی می دهند

___

بر دروازهء خالی خانه ام
جلوی توپ می ایستم

___

هر گودالی از پدرم پر است

وقتی برادری
با پیرهن زخمی
خواب ابری را دیده باشد
که به پاهای جبرئیل پوتین می بندد
و سیب گلوی مرا گاز می زند

___

گورهای دسته جمعی شناسنامهء مشترک اقوامند

___

باران بمب که می آید
چتر کاجی بر سرم می گیرم
و به پهنای سرزمینم
مرگ را گز می کنم
که بی مقدار
از ناودانها قی می شود
و گل بازی بچه های همسایه را
تدارک می بیند

___

از فلس ماهی ها
پوشیده
تن آب رفتهء برادرم

__

کاریز میزبان نارنجکی بود
که قنداق موسی را بر نیل ندید.

___

بر تخت روسیاه
که کودک بی دست را
بازو می تکاند
هلیکوپتری پلاستیکی آویزان کن

___

تفنگ های آبپاش تمرین هرزه گردی گلوله اند

_______________