Omar Khayyam
عمر خیام
____
اسرارِ ازل را نه تو دانی و نه من
وین حرف معما نه تو خوانی و نه من
هست از پسِ پرده گفتگوی من و تو
چون پرده بر افتد نه تو مانی و نه من
_
رنـــدی دیــدم نشسته بــر خنگ زمیـــن
نه کفــر و نه اسلام و نه دنیا و نه دیــن
نه حق و نه حقیــقت نه شریعت نـه یقین
انــدر دو جهان کــرا بود زهره ایـــــن
_
این کوزه چو من عاشق زاری بوده است
در بند سر زلف نگاری بودست
این دسته که بر گردن او می بینی
دستی ست که بر گردن یاری بودست
_
بر خیــزم و عـــزم باده نــــــاب کنـــم
رنگ رخ خـــود به رنگ عنـــاب کنـم
این عقل فضول پیشه را مشتــی مـــــی
بر روی زنـــم چنانـــکه در خواب کنـم
_
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده ارغوان نمی باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست
_
در کـــارگــه کـــوزه گری رفـــــتم دوش
دیــــدم دو هـــزار کـــوزه گویا و خموش
ناگاه يكي کوزه بـــر آورد خـــــــروش
کــو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش
_________
وین حرف معما نه تو خوانی و نه من
هست از پسِ پرده گفتگوی من و تو
چون پرده بر افتد نه تو مانی و نه من
_
رنـــدی دیــدم نشسته بــر خنگ زمیـــن
نه کفــر و نه اسلام و نه دنیا و نه دیــن
نه حق و نه حقیــقت نه شریعت نـه یقین
انــدر دو جهان کــرا بود زهره ایـــــن
_
این کوزه چو من عاشق زاری بوده است
در بند سر زلف نگاری بودست
این دسته که بر گردن او می بینی
دستی ست که بر گردن یاری بودست
_
بر خیــزم و عـــزم باده نــــــاب کنـــم
رنگ رخ خـــود به رنگ عنـــاب کنـم
این عقل فضول پیشه را مشتــی مـــــی
بر روی زنـــم چنانـــکه در خواب کنـم
_
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده ارغوان نمی باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست
_
در کـــارگــه کـــوزه گری رفـــــتم دوش
دیــــدم دو هـــزار کـــوزه گویا و خموش
ناگاه يكي کوزه بـــر آورد خـــــــروش
کــو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش
_________
No comments:
Post a Comment