Billy Collins

_____________

بیلی کالینز

فارسی : یاشار احد صارمی

___________________

سکوت

دیگر زمانش رسیده بگو، هر چیزی که دل تنگت می‌خواهد
اتاق یواش و ساکت
پنکه‌ی وِزوِزی هم خاموش
و دختری که نوک مداد را تِق تِق روی میزش می زد رفته است.ه

پس بگو به چه فکر می کنی
دلمان می‌خواهد صدای برگ های تو را بشنویم
صدای به هم نخورده‌ی جعبه ی ابزارت را
ترانه‌هایت را از تنهایی
ترانه‌هایت را از اندوه

قطارها بی حرکت روی ریل ها
کشتی ها لنگر انداخته‌ در بندر
سگ ها سرشان را بلند می کنند
و خداها پایین را می نگرند از بالون هاشان
و شهر هیس و آهسته!ه

و هر کسی اینجا همزادی دارد.ه
از والدینت بگو _ ه
از پدرت پشت فرمان ماشین
از مادر بی رحمت سرِ شیر آب
بگو ما هم بدانیم از آن همه ابر که دیده‌ای، از همه ی درختان .ه

امشب شعرت را که با خودت آورده‌ای برایمان بخوان
اقیانوس ایستاده و دیگر اینجا و آنجا در تلو تلو نیست
حتی بتهون هم
نشسته تووی ِ وان مرگ
سمعک سردش فرو رفته در یکی از گوش هاش. ه

_________________

inthemoodforlove:

Piano Sonata In A D959 - II. Andantino (composed 1828, published 1838-9)

Composer: Schubert 1797-1828 Austrian

Pianist: Leif Ove Andsnes 1970 Norwegian

___

Billy Collins

______________

بیلی کالینز/ آمریکا

فارسی: یاشار احد صارمی

ـــــــــــ

ژاپن

همه ی امروزم با خواندن هایکوی مورد علاقه‌ام گذشت
با خواندن همین چند کلمه
بارها و بارها

چیزی شبیه خوردن انگور
با گِردی و کوچکی‌اش. با حظ تمامش
بارها و بارها

هر جای خانه که سر کشیدم با خودم زمزمه کردم
و پشت سرم
حرف‌هایش معلق در هوای اتاق‌ها

جلو سکوت گُنده‌ی پیانو ایستادم و خواندم
خواندم روبروی این تابلوی دریا
موسیقی‌اش را روی قفسه‌ی خالی با نوک انگشتانم به صدا در آوردم

وقتی که می‌خواندم به خودم گوش دادم
بعد بدون اینکه بشنوم خواندم
و بعد شنیدم وقتی که نمی‌خواندم

و وقتی که سگ رو به من زل زد
نشستم روی زمین
و در هر دو گوش بلند سفیدش پچپچه کردم

در باره‌ی یک ناقوس سنگین معبدی بود
با شاپرکی رویش در خواب

هر بار که می‌خواندم
حس می‌کردم
فشار طاقت فرسای شاپرک را
روی آن ناقوس آهنی

وقتی که رو به پنجره می خواندم
ناقوس دنیا بود
و من شاپرکی که آنجا استراحت می‌کرد

وقتی که به آینه خواندم
من آن ناقوس سنگین بودم
و شاپرک
زندگی بود با بال‌های کاغذی‌اش

خب بعد وقتی که به تو در تاریکی خواندم
تو ناقوس بودی
و من زبان ناقوس که تو را به صدا در می‌آوردم

و شاپرک پرواز کرده بود از سطرش
طوری بالای تخت‌خوابمان پر می زد که انگار لولای دری در هوا . ی

_


Billy Collins

Japan


Today I pass the time reading
a favorite haiku,
saying the few words over and over.

It feels like eating
the same small, perfect grape
again and again.

I walk through the house reciting it
and leave its letters falling
through the air of every room.

I stand by the big silence of the piano and say it.
I say it in front of a painting of the sea.
I tap out its rhythm on an empty shelf.

I listen to myself saying it,
then I say it without listening,
then I hear it without saying it.

And when the dog looks up at me,
I kneel down on the floor
and whisper it into each of his long white ears.

It's the one about the one-ton temple bell
with the moth sleeping on its surface,

and every time I say it, I feel the excruciating
pressure of the moth
on the surface of the iron bell.

When I say it at the window,
the bell is the world
and I am the moth resting there.

When I say it at the mirror,
I am the heavy bell
and the moth is life with its papery wings.

And later, when I say it to you in the dark,
you are the bell,
and I am the tongue of the bell, ringing you,

and the moth has flown
from its line
and moves like a hinge in the air above our bed.

____________

Billy Collins

________________

Billy Collins
Farsi:Yashar Ahad Sarami

__________________

بیلی کالینز

دعای شامگاهی

تو نانی و چاقو
گیلاس بلوری و شراب
ژاکوس کریکیون

تو نانی و چاقو
گیلاس بلوری و شرابی تو
شبنمی تو روی چمنزار سپیده ی صبح
چرخِ سوزانِ خورشید
روبند سفید نان پزی
و پرواز ناگهانیِ پرنده های مرداب

نه نگو، تو باد وزان باغ نیستی
زرد آلو های روی میز
یا قمار خانه
و البته تو حتی این هوای عطرِ کاجی هم که نه ، نیستی
اصلا امکان ندارد که تو این هوای کاج عطری باشی

حالا اگر بگویی که بله ماهی زیر ُپلم ، خب یک چیزی، ممکن است
یا کبوتری روی سر ژنرال
ولی مثلا مزرعه آفتابگردان در یک غروب باشی !!! نه دیگر ، نیستی .ه

اگر یک نگاه سریع به آینه بیندازی
دستت می اید که نه پوتین های آن گوشه هستی
و صد البته نه آن قایقی که آنجا در قایق خانه دارد خُرخُر می کند

شاید برایت جالب باشد که بدانی
یعنی در باره ی این چیزهای تجسمی دنیا که حرفش را می زنیم
خود من مثلا صدای چکه چکه های بارانم روی سقف

یک زمانی برای خودم ستاره ی دنباله دار هم بوده ام
روزنامه ی تا خورده یِ معلق توی کوچه
و سبد پر از بلوط روی میز آشپزخانه

ماهِ حوالیِ درخت ها هم هستم
فنجان آن زن پیر هم ، آفرین درست حدس زدی
حالا دلت شور نزند، نه نانم من و نه چاقو

هنوز که هنوز است تو هم چاقویی هم نان
تو اصلا همیشه نان و چاقو خواهی بود
بله، حتی آن گیلاس بلوری و شراب هم که اوهوم. ه

Fotoby Ros Mayo

Litany - Billy Collins

You are the bread and the knife,
The crystal goblet and the wine...
- Jacques Crickillon

You are the bread and the knife,
the crystal goblet and the wine.
You are the dew on the morning grass
and the burning wheel of the sun.
You are the white apron of the baker,
and the marsh birds suddenly in flight.

However, you are not the wind in the orchard,
the plums on the counter,
or the house of cards.
And you are certainly not the pine-scented air.
There is just no way that you are the pine-scented air.

It is possible that you are the fish under the bridge,
maybe even the pigeon on the general's head,
but you are not even close
to being the field of cornflowers at dusk.

And a quick look in the mirror will show
that you are neither the boots in the corner
nor the boat asleep in its boathouse.

It might interest you to know,
speaking of the plentiful imagery of the world,
that I am the sound of rain on the roof.

I also happen to be the shooting star,
the evening paper blowing down an alley
and the basket of chestnuts on the kitchen table.

I am also the moon in the trees
and the blind woman's tea cup.
But don't worry, I'm not the bread and the knife.
You are still the bread and the knife.
You will always be the bread and the knife,
not to mention the crystal goblet and--somehow--the wine.

___________________