Robab Moheb

______________

Illustration of a Waq Waq Tree, a tree that was said to bear human fruit.
_____________________

رباب محب

رختی آویخته بر رخت آویز
صرافتِ طناب وُ بی تابیِ باد
تو رو به رویِ پنجره بنشین وُ پاسبانِ باغچه ام باش
ترسی نیست در نی نیِ چشم هات که بادامِ تلخ می شود
مهرگیا

*

لایِ شاخه ها دست هایِ مسیحائی شکلِ درخت شده اند
طناب بردار
بردارم طناب از شانه هایِ تو که گوئی درخت، نه
شده اند چوبه، خودِ چوبه ی دار

*


در کدام نقطه تلاقی می کنند طناب وُ درخت
پشتِ دیوارهایِ بلند خط می خورد نقطه ای از
سنگ هایِ روان

*


بابونه است دشت
از فاصله نمی بینیم
برایِ درخت هایِ بی طناب
گلی نمی چینم. گلی نمی چینی


*

نقطه وُ طناب وُ درخت
مهرگیا وُ بابونه وُ سبد
داری که برمی داری
صرافتِ ترس ست
بی تابیِ نی نیِ چشمهام


*

چرا دروغ گفته باشم
تلخ تر از بادام
افسونِ دام هاست - دامِ توست طناب
و خط خوردنِ نقطه هات در سبدِ خالیِ بابونه ها
و مهرگیاهی که رنگِ پایئز گرفته
با بویِ هر بهار
پشتِ هر دیوار

*


سنگی بر می دارم
سنگی بر می داری
سنگین.ه

*

از کتابِ «ر» نشر « دریا» ه
___________________________