Firoozeh Mizani

__________________

Jean Arthur from The Return of Dr. Fu Manchu (1930)
____________________

فیروزه میزانی

سایه ای که دنیاست

از بی راه آمده است
سایه ای که دنیاست
بسته ی صبح های بی نهایت و
تاخت مکرر بی انجام

ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه - مگر عزیمت بود
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه آنچه تاریک شد
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه در پلک ستاره
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه و کلید را سمت خاموش زد

از بی راه آمده است
دنیاست
نمی گذرد
فراهم می شود و
درهم
اما نمی گذرد

ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه - تبعیدی اعماق
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه میان ریزش و
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه دود مختصری -ه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه آه
از تمام شدن
از بی ادامگی
از ندیدگی نشنیدگی
از بی راه می آید
کور و کر

ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه - مرگ
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه در پوست مار
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه از خزیدن افتاد
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ای چشمخانه!ه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه دیگر نه ابر می بینی
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه نه در خواب مخمل می نشینی

بر شن آمد
زورقی که پاره هاش
ایستاد برابر سایه
سایه که از بی راه آمده است
و بی درنگی می رود
ه ه ه ه ه ه ه ه ه با زخم هاش

ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه - زنگوله ای نورانی
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه گوسپندان را گمراه می کند
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه می رباید

ای بال!ه
ای بادبانِ بالزنِ بالارو!ه
راه مگردان از رسیدن
بی مرزی قصد نیست
مقصد است
و می شود اندکی از رسیدن هم
دورترک شد

ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه - در هواشم و
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه باد هرچه ستاره است
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه پس می زند

کجا می شدی
کجا که فرمان بازگشت آمد
رویای ریخته ی خواب و خوابگردان!ه
از وزن آمدنت بود که دانستم
دوباره نخواهی رفت

ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه - مه است گفت و گویی
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه که از ماه نمی گوید
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه که از درخت نمی گوید
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه مه است و همین
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه حول و حوش می گردد
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه در خم سایه

اما
باورم هنوز منزلتی دارد
منازلی در آینده
و از گلوی همین کوه خواهد بود
که انجام خویش را
ه ه ه ه ه ه سر باز خواهد کرد.ه

______________