Hafez Shirazi

_______________ 

خواجه شمس‌ الدین محمد حافظ شیرازی
_____________

حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم

خوشا دمی که از این چهره پرده برفکنم

چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست  

    روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم

عیان نشد که چرا آمدم کجا بودم  

    دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم

چگونه طوف کنم در فضای عالم قدس  

    که در سراچه ی ترکیب تخته بند تنم

اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید  

    عجب مدار که همدرد نافه ی خُتنم

طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع  

    که سوزهاست نهانی درون پیرهنم

بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار      

که با وجود تو کس نشنود ز من که منم

 _______________